نقش سازمان های غیر دولتی (NGO) درتوانمندسازی زنان و جوانان روستایی (نمونه: روستای اردوغش)

توانمندسازی و کسب مهارت­های بهره برداری بهینه از منابع محلی، ایجاد  زمینه­های لازم برای مشارکت است. با توجه به نقش محوری زنان در خانواده و برنامه­های توسعه جوامع محلی، توانمند سازی زنان یکی از مهمترین اقدامات برنامه­های توسعه به شمار ِمی­آید. یکی از مهمترین راه­های توانمند سازی زنان روستایی، تشکیل نهادهای محلی (تشکل­های غیر دولتی) است. شناخت زمینه­های ایجاد و گسترش تشکل­های محلی و نقش آن در فرایند توسعه و ترویج روستایی و توانمند سازی به خصوص در بین زنان روستایی با توجه به نقش محوری در اقتصاد خانوار روستایی، از اهداف تحقیق حاضر است.  این تحقیق  با تأکید بر نظریه توانمند سازی در روستاهای دهستان اردوغش و با تاکید ویژه بر باشگاه کشاورزان جوان به عنوان تنها تشکل فعال منطقه و به صورت میدانی(تکمیل 60 پرسش­نامه و مصاحبه با افراد) صورت گرفته است. این تشکل حدود 90 عضو داشته که 40 نفر از آنان را زنان تشکیل می­دهد. نتایج تحقیق نشان می­دهد که؛ پی گیری برنامه­های آموزشی، ایجاد مراکز فعالیت از جمله بسته بندی محصولات باغی، ایجاد گروه­های تخصصی در زمینه­های اشتغال زایی، فرهنگی، ورزشی و ...  منجر به ایجاد توانایی­ها و مهارت­هایی در بین زنان گردیده است. بعلاوه استفاده مستمر از نیروی کار زنان همراه با مشارکت دادن آنان در عرصه تصمیم‌گیری و ایجاد زمینه برای مشارک آنان در فعالیت­های مختلف باعث بالارفتن آگاهی و توانایی آنان در مسائل مربوط به خود و روستا است. از طرف دیگرعواملی نظیر: عدم اطلاع رسانی مناسب، مشکلات مالی، عدم پشتیبانی کافی دستگاه­های ذی­ربط و موانع فرهنگی و اجتماعی در کند شدن روند حرکت و پیشرفت برنامه­های تشکل مذکور مؤثر بوده­اند.